محمود فکری تأکید دارد که محمد نادری به دربی برسد و مقابل تیم سابقش بازی کند. شاید حضور این بازیکن در مقابل تیم سابقش با تنش‌هایی همراه باشد و حتی موجب کاهش کارایی او شود اما سرمربی استقلال قصد دارد از نادری در دربی پیش رو استفاده کند و در صحبت‌هایی که با پزشکان استقلال داشته از آنها خواسته بازیکن چپ پای تیمش را به بازی مهم با رقیب سنتی برسانند. 

پزشکان استقلال هم که این روزها به دلایل گوناگون زیر تیغ انتقادها قرار دارند می‌خواهند هر طور شده نادری را به دربی برسانند تا یک امتیاز مثبت در کارنامه کاری‌شان ثبت شود.

 شاید فکری روی نادری به عنوان یک برگ برنده در بازی فوق حساس با سرخ‌ها حساب کرده و قصد دارد از او در ترکیب اصلی تیمش استفاده کند. 

البته نادری در بازی‌هایی که برای استقلال به میدان رفته درخشش آنچنانی نداشته و جزو بازیکنانی بود که روندی معمولی را در بازی‌های تیمش پیموده اما احتمالاً سرمربی استقلال تصور می‌کند که رویارویی با تیم سابق می‌تواند انگیزه‌های خاصی در وجود نادری تزریق کند. به هر حال زمان برگزاری دربی هنوز مشخص نشده اما به نظر می‌رسد در هفته‌های آتی و تا پیش از پایان دی ماه زمان برگزاری این بازی از سوی سازمان لیگ اعلام شود. 

گفته می‌شود حد فاصل بیستم دی ماه تا آخر ماه زمان برگزاری دربی است و استقلال تا قبل از آن احتمالاً چند بازی در لیگ برتر خواهد کرد و شاید نادری حتی فرصت داشته باشد پیش از بازی سخت با سرخ‌ها یکی، دو بار هم در ترکیب استقلال قرار بگیرد. گفته می‌شود شاید فکری در بازی‌های آتی از ترکیب 3 نفره در خط دفاع استفاده کند که شاید نادری در پست دفاع نیز به کار گرفته شود. به هر حال حضور نادری آنقدر برای سرمربی استقلال مهم است که او قصد دارد در هر روشی از نادری در بازی با پرسپولیس بازی بگیرد تا احتمالاً او در این بازی کار متفاوتی را در ترکیب تیمش انجام دهد. نادری این روزها در حال انجام تمرینات اختصاصی است و روندی رو به رشد را به لحاظ بازگشت از مصدومیت طی می‌کند.

به جز فصل اول که داریوش شجاعیان بازی‌های زیادی در ترکیب استقلال انجام داد و طبق آماری که در دست است 24 بار برای آبی‌ها به میدان رفت در باقی فصولی که با استقلال قرارداد داشت هیچ‌گاه نتوانست حتی به تعداد بازی‌های نیم‌فصل در ترکیب تیمش حضور یابد. 

سیر نزولی شجاعیان به دلیل مصدومیت‌های متعدد در فصول هجدهم و نوزدهم کاملاً ملموس بود با این حال مدیران باشگاه استقلال به جهت آنکه محکوم به رها کردن این بازیکن در شرایط سخت آسیب‌دیدگی نشوند قرارداد او را تمدید کردند تا شاید فرصت دوباره‌ای در اختیار داریوش قرار بگیرد اما این بازیکن همچنان روی همان محور حرکت می‌کند و شرایط باثباتی ندارد. شجاعیان در فصل بیستم که تصور می‌شد بازی‌های بیشتری در ترکیب استقلال انجام دهد دوباره مصدوم شده و حتی احتمال دارد به دربی هم نرسد. این احتمال در حالی اردوی استقلال را فرا گرفته که شجاعیان تلاش می‌کند معادلات را بر هم بزند و خودش را به بازی حساس استقلال با پرسپولیس برساند اما به واقع مصدومیت‌هایی که داریوش با آن مواجه است به شدت استقلال را تحت‌الشعاع قرار داده و او را به بازیکنی بی‌اثر در این باشگاه تبدیل کرده است. به لحاظ مالی نیز باشگاه استقلال ضرر بزرگی بابت حفظ این بازیکن متحمل شده و طی چهار فصلی که داریوش تحت قرارداد با باشگاه استقلال بوده نتوانسته مطابق با دستمزدی که دریافت می‌کند در این تیم کارایی داشته باشد. اینطور می‌توان تحلیل کرد که استقلال برای حفظ شجاعیان که همواره مصدوم بوده دچار ضرر چند میلیاردی شده و جا دارد که مسئولان این باشگاه برای نیم‌فصل تصمیمی قاطعانه درباره این بازیکن بگیرند و اگر می‌بینند که شجاعیان به لحاظ پزشکی همان شرایط سال‌های قبل را دارد باید قرارداد این بازیکن را فسخ کنند تا بیش از این باشگاه دچار ضرر مالی نشود. به هر حال شجاعیان فرصت بسیاری در این سال‌ها داشته تا عیار خود را در این باشگاه نشان دهد اما بازیکنی که این تعداد مصدومیت را در کارنامه خود می‌بیند قطعاً نمی‌تواند برای باشگاهی همچون استقلال که نیاز به بازیکنان آماده دارد، گزینه مناسبی باشد. به لحاظ اخلاقی نیز باشگاه استقلال در سال‌های گذشته عملکرد مطلوبی در قبال این بازیکن داشته و به اندازه کافی پای مصدومیت‌های او ایستاده اما به نظر می‌رسد ماندن پای شجاعیان بیش از این بی‌فایده است.

گفت وگوی اختصاصی

 مهدیه دریابیگی 

 

با اینکه استقلال در فصل جاری بد نتیجه نگرفته است اما همچنان هواداران از این تیم راضی نیستند و هنوز فشار زیادی روی محمود فکری به عنوان سرمربی وجود دارد. اصغر طالب‌نسب پیشکسوت استقلال در خصوص حرف‌های نظری سخنگوی باشگاه استقلال که مدعی شده بود هواداران از او می‌خواهند کادرفنی را تغییر دهد اینطور می‌گوید: «عضو هیأت مدیره استقلال نباید این حرف‌ها را بزند. استقلال 30 میلیون هوادار دارد اما از بین این همه هوادار چند نفر به این آقا پیام می‌دهند؟ 10 نفر! آن وقت او این مقدار هوادار را تعمیم می‌دهد به تمام هواداران! مشکل ما مدیریت است. مهم نیست مدیر فوتبالی باشد یا غیر فوتبالی. یکسری‌ها مدیر به دنیا می‌آیند اما به نظر من 90 درصد اعضای هیأت مدیره هنرپیشه هستند و فقط نقش بازی می‌کنند چون همه اعضای هیأت مدیره مصاحبه می‌کنند و دوست دارند دیده شوند همین برای استقلال مشکل ایجاد می‌کند. البته این را بگویم استقلال مقابل ذوب بد بازی کرد اما سؤال من این است استقلال سال‌ها پیش در هفته‌های اول کجای جدول بود حالا کجا است؟ حتی با استرا چهار پنج هفته نتیجه نگرفت. فکر می‌کنم هواداران خیلی روی تیم استقلال حساس شده‌اند چون با پرسپولیسی‌ها کری دارند و پرسپولیس سال‌ها است که قهرمان می‌شود و تا فینال لیگ قهرمانان آسیا رفت، هواداران استقلال ناراحت هستند.» پس به نظر شما استقلال در بازی با ذوب خوب کار نکرد؟ طالب‌نسب در این خصوص اینطور می‌گوید: «بله، استقلال خوب کار نکرد. هر چند که به فکری علاقه شخصی دارم و معتقدم حتماً باید به او زمان بدهند.» 

به نظر شما چرا مهاجمان استقلال نتوانستند تاکنون گل بزنند؟ این بازیکن قدیمی در این مورد اینطور توضیح می‌دهد: «ساختار استقلال در این مورد رو به عقب رفته. پارسال خط حمله خوبی داشتند، دفاع ضعیف و در فصل جاری بیشتر ساختار دفاعی استقلال محکم شده است، ضمن اینکه در مورد دیاباته فکر می‌کنم که محمود فکری ارتباط خوبی با او ندارد. چون وقتی هم که دیاباته سالم بود و مصدوم نشده بود فکری میانه خوبی با او نداشت. اعتقادم این است که دیاباته باید رابطه‌اش را با فکری خوب کند. در مورد قایدی هم باید بگویم درست است که گل نزده اما عملکردش خوب بوده است. خواهش من از هواداران این است که اینقدر روی بازیکن فشار نیاورند چون آنها با این همه هجمه نمی‌توانند درست عمل کنند.» 

استقلال بازی با گل‌گهر را در پیش دارد به نظر شما می‌توانند در این بازی عملکرد خوبی داشته باشند تا این هجمه‌ها از روی آنها برداشته شود؟ طالب‌نسب در این خصوص می‌گوید: «بازی سختی خواهد بود و آقای قلعه‌نویی هم مربی کاربلدی است. استقلال باید حواسش در این بازی جمع باشد. البته به نظر من استقلالی‌ها اگر در دربی برنده شوند تا آخر نیم فصل اول به خوبی می‌توانند امتیاز جمع کنند.»

فرانک لمپارد حاضر نیست درباره احتمال سقوط آرسنال صحبت کند. او رقیب بعدی چلسی را «تیمی با کیفیت بالا» خوانده است.

آرسنال که 13 بار قهرمان انگلیس شده، هفت بازی است که در لیگ برتر پیروز نشده و تنها چهار امتیاز با منطقه سقوط فاصله دارد. مشکلات آنها ادامه دارد و شکست چهار بر یک خانگی در جام اتحادیه به دست منچستر سیتی هم اوضاعشان را بدتر کرده است.

آرسنال 12 سال است که در باکسینگ دی (26 دسامبر) نباخته است، ولی حالا با آزمونی دشوار روبه‌رو است.

لمپارد گفت: «من نمی‌خواهم درباره این صحبت کنم که آنها در چه نبردی حضور دارند. آنها تیمی خوب با مربی‌ خوب هستند. آنها نتایج بدی گرفته‌اند اما در کل تیم‌های لیگ برتر در این فصل کمی بی‌ثبات بوده‌اند. من کاری ندارم که آنها کجا هستند. نگرانی من این است که آنها کیفیت بالایی دارند.»

توپچی‌ها پس از بازی با چلسی با برایتون و وست‌بروم بازی دارند و هرچند آرتتا قبول دارد که این بازی‌ها برای تیمش سرنوشت‌ساز خواهد بود اما بر این باور است که تیمش کیفیت لازم را دارد که اوضاع را برگرداند: «باید اوضاع را عوض کنیم. تردیدی نیست که این بازی‌ها سرنوشت فصل را مشخص خواهند کرد اما با توجه به عملکردی که مقابل رقیبان سخت نشان داده‌ایم، من می‌گویم که بازیکنان مبارزی در تیم داریم. بله، من بازیکنانی جنگجو دارم.»

بزرگ‌ترین مشکل آرسنال این است که مشخص نیست پیر-امریک اوبامیانگ، کاپیتان تیم به این بازی برسد. او دو بازی قبلی تیمش را به دلیل مشکل ساق پا از دست داده است. این ملی‌پوش گابنی شاید آماده باشد اما در هر حال، با توجه به اینکه مصدوم بوده، احتمالاً به عنوان بازیکن جانشین به زمین برود.

حضور گابریل مارتینلی هم نامشخص است. او در جریان شکست مقابل من‌سیتی دچار ضربه به ساق پا شد. توماس پارتی هم مشکل عضله ران دارد و باز هم غایب خواهد بود.

گرانیت ژاکا هم سه بازی محرومیتش را پشت سر گذاشته و به این بازی می‌رسد و عجیب نیست اگر این بازیکن سوئیسی به ترکیب تیم برگردد.

اما آرسنال نسبت به تیمی که مقابل منچستر سیتی بازی کرد تغییراتی را خواهد داشت. برند لنو، کیه‌ران تیرنی و بوکایو ساکا به ترکیب برمی‌گردند و ممکن است لاکازت همچنان به انکتیا ترجیح داده شود. در چلسی هم حکیم زیاش مشکل عضله ران دارد و ریس جیمز و بن چیلول هم مصدوم‌اند و به احتمال زیاد به این بازی نمی‌رسند. به این ترتیب سزار آسپیلیکوتا و امرسون پالمیری در پست مدافع کناری بازی خواهند کرد اما لمپارد احتمالاً بیشتر بازیکنانی که مقابل وستهم بازی کردند را به میدان خواهد فرستاد.

در نتیجه، کای هاورتز ممکن است بار دیگر نیمکت‌نشین شود و ورنر و کریستین پولیشیچ در کنار تامی آبراهام در حمله بازی کنند. ژورژینیو و میسون ماونت هم در خط میانی در کنار انگولو کانته قرار می‌گیرند.

 

 پل دویل

 

لسترسیتی می‌توانست در جدول لیگ سقوط کند و فرو رفتنش همراه با بهانه و توجیه‌های فراوان باشد. برندان راجرز سرمربی تیم هم می‌توانست در حالی پا به کریسمس بگذارد که از برنامه بیرحمانه بازی‌های فشرده پیش رو، کمبود مهره و بازیکنانی که دارند خارج از پست تخصصی‌شان بازی می‌کنند، گلایه کند و هواداران هم از تغییر مکرر ارنج و سیستم بازی تیم‌شان به عنوان مدرکی برای نبود هویت یا برنامه تاکتیکی، شکایت داشته باشند. اما خوب که گوش کنید می‌بینید که هیچ حرف و سخنی از گله و شکایت نیست - حداقل از سوی کسانی که حرف‌های‌شان ارزش گوش کردن داشته باشد - و خوب که نگاه کنید می‌بینید که لسترسیتی در حالی به «باکسینگ دی» (بازی‌های روز بعد از کریسمس) می‌رود که در جایگاه دوم جدول قرار دارد، همان جایگاهی که منچسترسیتی سال گذشته در این مقطع از فصل داشت. چنین ثباتی شاید یک معجزه نباشد اما شدیداً تحسین‌برانگیز است بخصوص با در نظر گرفتن تغییر و تحولاتی که طی یک سال اخیر در لسترسیتی رخ داد.

آمار عملکرد این تیم در فاز دفاعی به طور خاص قابل تمجید بوده است. گاهی اوقات در طول این فصل که در آن - برخلاف فصل 20-2019 آنها علاوه بر لیگ برتر، بازی‌های لیگ اروپا را هم در تقویم‌شان داشته‌اند- لسترسیتی تمامی مدافعان اصلی خود را در اختیار نداشته است. با این حال این تیم امسال در حالی به مصاف منچستریونایتد می‌رود که در لیگ برتر 4 گل کمتر از تیم سولشر خورده، آن هم در شرایطی که نسبت به حریف یک بازی بیشتر انجام داده است. برای این وضعیت روباه‌ها دو دلیل اصلی وجود دارد. اول اینکه برندان راجرز توانسته به شیوه‌ای هوشمندانه تیمش را با شرایط موجود تطبیق دهد. نیمه دوم فصل گذشته، وقتی که تعداد مصدومان و غایبان تیم بالا رفت، او سیستم بازی تیمش را عوض کرد و از خط دفاعی 3 نفره استفاده کرد. حتی اگر این تغییر به او تحمیل هم شده باشد، این مربی اهل ایرلندشمالی به خوبی از پس اجرای آن برآمد و با آن آنقدر تیمش را خوب مدیریت کرد که حالا از آن می‌تواند به عنوان یک تاکتیک جدید در مواقعی که نیاز می‌بیند استفاده کند، مانند ماه سپتامبر که منچسترسیتی را در خانه‌اش 5 بر 2 شکست داد. لسترسیتی هنوز هم وقتی با 4 مدافع بازی می‌کند در بهترین شرایط قرار دارد اما این تیم نشان داده از چنان انعطاف تاکتیکی برخوردار است که در شرایط مقتضی بسته به حریفی که مقابلش قرار دارد و بسته به شرایط، می‌تواند سیستم بازی‌اش را تغییر دهد. دلیل دوم این است که برخی بازیکنان آنقدر خوب خلأهای موجود در تیم را پر کرده‌اند که دیگر مشخص نیست کدام بازیکن اصلی است و کدام بازیکن نیمکت‌نشین. همه بازیکنان راجرز آماده‌اند که به وقت رفتن به میدان با تمام قدرت بازی کنند. در حالی که کهنه‌کارهایی مانند کریستین فوکس با 34 سال سن، وز مورگان با 36 سال سن و مارک آلبرایتون با 31 سال سن هنوز هم نشان می‌دهند که مهره‌های قابل اتکا هستند، دلگرم‌کننده‌ترین غافلگیری‌ها از سوی مدافعان جوان تیم بوده است بخصوص وسلی فوفانای 20 ساله و جیمز جاستین 22 ساله.

عملکرد فوفانا به عنوان بازیکن که در 19 سالگی وارد لیگی جدید شد و مانند کارکشته‌ترین مدافعان جزیره ظاهر شده، آنقدر تحسین‌برانگیز بوده است که راجرز حتی یک دقیقه هم در لیگ برتر به او استراحت نداده است و او هم به ندرت مرتکب اشتباه شده است. این روند از ماه اکتبر و اولین بازی‌اش مقابل استون‌ویلا آغاز شد، یعنی دو هفته پس از آنکه آخرین بازی‌اش را برای سن‌‌اتین فرانسه مقابل رن انجام داد.

در همین حال به لطف حضور جاگلار سویونچو، لسترسیتی توانسته به خوبی جای خالی هری مگوایر را درست به محض از دست دادن او در ماه آگوست سال 2019 پر کند. در همین حال مقایسه عملکرد فوفانا و کاپیتان منچستریونایتد هم نکات جالب خاص خودش را دارد. نه تنها فوفانا در قیاس با مگوایر میانگین بهتری برای دفع و تصاحب توپ نسبت به تعداد بازی‌هایش در لیگ برتر دارد بلکه دو برابر او تکل زده، حرکات پا به توپ مسلط‌تری داشته و توانایی اجرای کارهایی که راجرز آن را هنر مهاجمان مدافع توصیف می‌کند را به نمایش گذاشته است. علاوه بر اینها او بیش از مگوایر پاس داده و سه برابر او دریبل زده است. در کل عملکرد و بازدهی او آنقدر بالا بوده که هر کس را مجاب می‌کند که به لسترسیتی به خاطر بردن این بازیکن به لیگ برتر قبل از هر تیم دیگری، تشویق کند.

پیشرفت جاستین هم به همین اندازه برای راجرز خوشایند بوده است. او در پست‌های مختلف امتحانش را پس داده است و آنقدر رضایتبخش کار کرده که کمتر کسی اکنون می‌تواند از دست مسئولان لسترسیتی به خاطر موافقت با فروش بن چیلول ملامت کند یا از مصدومیت بازیکنانی مانند ریکاردو پریرا یا تیموتی کاستانیه ناراحت و نگران باشد. او که تنها سال گذشته از تیم دسته دومی لوتون به لستر پیوست، با هر بازی‌اش در این تیم بهتر شده و چه در سمت راست یا چپ خط دفاعی بازی کرده، آنقدر خوب بوده که از نظر راجرز داشتن او برای هر تیمی یک رویا است.

منچستریونایتد در آخرین بازی فصل گذشته توانست لسترسیتی را شکست دهد و سهمیه لیگ قهرمانان را از چنگ این تیم درآورد اما تیم میزبان امسال هم قوی‌تر است هم با وجود مشکلاتش گزینه‌های بیشتری برای چیدن یک خط دفاعی قدرتمند مقابل شیاطین سرخ دارد.

منبع: گاردین

 

ایران ورزشی -  یک هفته از مسابقه فینال لیگ برتر کشتی آزاد می‌گذرد اما هنوز حاشیه‌های این مسابقه تمام نشده و تازه‌وارد فاز جدیدی شده است. اتفاقات لیگ برتر کشتی در حالی که به نظر می‌رسید با پایان این مسابقات به اتمام برسد، نه تنها به اتمام نرسیده بلکه به جنجال بزرگی تبدیل شده است. رضا یزدانی که هفته گذشته متهم نفر اول حواشی مسابقه فینال لیگ برتر کشتی آزاد بود حالا در قامت مدعی ظاهر شده و معتقد است که فدراسیون کشتی حامی تیم ایران مال بوده و این تیم با حمایت فدراسیون کشتی قهرمان لیگ برتر شده است!

رضا یزدانی که معتقد بود از روز نخست برای تیمش مشکل ایجاد شده، با این اظهارات ظاهراً تلاش کرد نشان بدهد که تصمیمش در کنار گذاشتن هفت کشتی‌گیرش در مسابقه فینال مقابل ایران مال در اعتراض به رفتار فدراسیون کشتی بوده اما بلافاصله علیرضا دبیر هم در یک مصاحبه دیگر به تیم استقلال و رضا یزدانی تاخت و مدعی شد که یزدانی او را به طور پیامکی تهدید کرده است و گفته که می‌تواند از تیم استقلال شکایت کند. یک مجادله بی‌نظیر که همه را حیرت‌زده کرده بود که چگونه این سخنان از دهان دو قهرمان ملی ورزش پهلوانی کشتی مطرح می‌شود؟ یک نفر، دیگری را به رابطه پنهانی با یک تیم متهم می‌کند و دیگری وعده حضور در دادگاه را می‌دهد. یک آشفته بازار به تمام معنا که کشتی و مرام پهلوانی‌اش در آن غرق شده است.

البته هر دو نفر یک نقطه اشتراک داشتند. رضا یزدانی معتقد بود که فدراسیون کشتی درباره کرونا گرفتن امیرمحمد یزدانی دروغ گفته تا این کشتی‌گیر از همراهی این تیم در فینال باز بماند و به این ترتیب از بازار بزرگ حمایت کند. یزدانی می‌گوید که کادر فنی تیم بازار بزرگ از نزدیکان کادر فنی تیم ملی کشتی هستند که کنایه به رفاقت پژمان درستکار سرمربی تیم ملی کشتی آزاد و سرمربی تیم بازار بزرگ با محسن کاوه مدیر فنی تیم ملی دارد؛ به همین دلیل معتقد است که فدراسیون کشتی دوست داشت تا تیم بازار بزرگ قهرمان شود. در مقابل هم علیرضا دبیر با واکنش به اظهارات رضا یزدانی، دست به افشاگری زد و حمایت‌هایی را که فدراسیون کشتی در این مدت از تیم استقلال داشت، فاش کرد. علیرضا دبیر به عنوان رئیس فدراسیون کشتی چنان حق به جانب درباره دادن امتیازهای مختلف به تیم استقلال سخن می‌گفت که ظاهراً اصلاً اعتقادی نداشت که با این کارها در حق تیم‌های دیگر ظلم کرده. علیرضا دبیر معتقد بود که قرارداد دو کشتی‌گیر تیم استقلال در حالی ثبت شد که این دو کشتی‌گیر با هیأت کشتی قرارداد داشتند! اما آیا نباید پرسید که آقای دبیر، شما چرا چنین کاری را انجام دادید؟ چرا حق تیم هیأت کشتی قائمشهر باید به همین راحتی از بین برود؟ نکته مهم‌تر این است که وقتی مسئولان فدراسیون کشتی خودشان اعتراف می‌کنند که این همه حمایت از تیم استقلال انجام شده است، چطور باید حرف‌های رضا یزدانی را درباره تیم بازار بزرگ باور نکرد؟ وقتی از تیم استقلال حمایت می‌شود، چرا از تیم بازار بزرگ نشود؟

این شاید برای اولین بار بود که در کشتی ایران دیده شد رئیس فدراسیون کشتی در پاسخ به مصاحبه سرمربی یکی از تیم‌های حاضر در لیگ برتر مصاحبه می‌کند و به بدترین شکل ممکن به حمایت‌های غیر متعارف خودش و همکارانش از یک تیم اعتراف می‌کند. اظهارات علیرضا دبیر و رضا یزدانی نشان داد که لیگ برتر کشتی خانه‌ای است که روی آب ساخته شده و هیچ اعتباری برای آن نمی‌توان قائل شد. مشخص نیست که سال آینده چه اتفاقاتی در لیگ برتر رخ می‌دهد و کدام یک از تیم‌ها در این مسابقات حضور داشته باشند. همین حالا استقلال و هیأت کشتی قائمشهر در حال انصراف از مسابقات هستند.  

خوشحال باشید غرق نشدید!

جدال در شالیزار! 

 

 

در کلیپ‌هایی که در هفته‌های گذشته با هدف کسب میزبانی جام ملت‌های آسیا منتشر شد، فدراسیون فوتبال تلاش کرده تصویری آرمانی از امکانات و زیرساخت‌های ورزشگاه‌های ایران ارائه دهد، ولی آنچه دیروز در ورزشگاه وطنی قائمشهر دیدیم، تصویر واقعی‌تری از این امکانات یا به عبارت دقیق‌تر عدم امکانات است. آب باران پیش از شروع بازی در بخش‌های زیادی از چمن مصنوعی ورزشگاه جمع شده بود و حتی لک، دروازه‌بان پرسپولیس مجبور شد برای آماده کردن محوطه جلوی دروازه‌اش خودش دست به کار شود و با تی آب را از زمین خارج کند. در ورزشگاه قائمشهر هم مثل تعداد زیادی از ورزشگاه‌های دو استان سرسبز گیلان و مازندران چند سالی است که برای کاهش هزینه نگهداری چمن مصنوعی نصب شده، ولی این مدل چمن هم عمر مفید دارد و استفاده طولانی آن را مستهلک و غیرقابل استفاده می‌کند. این ورزشگاه زیرسازی مناسبی هم ندارد و در روزهایی که بارندگی شدید باشد، آب روی زمین جمع می‌شود. بازی دیروز هم در شرایطی برگزار شد که در زمین چاله‌های آب زیادی دیده می‌شد و در این قسمت‌ها امکان حرکت عادی توپ وجود نداشت.

تأسیس ورزشگاه وطنی به سال 1320 برمی‌گردد و باشگاه نساجی قائمشهر از زمان تأسیس‌اش در سال 1338 در این ورزشگاه بازی می‌کند. این ورزشگاه با تکنولوژی قدیمی ساخته شده و بعداً ظرفیتش تا 15 هزار نفر افزایش یافته، ولی با استاندارد برگزاری مسابقات فوتبال در آستانه شروع قرن جدید فاصله زیادی دارد و ظرفیتش پاسخگوی استقبال این روزهای هواداران نساجی نیست. سال گذشته وزارت ورزش دستور بازسازی این ورزشگاه را داد و بر اساس آن رختکن بازسازی شده و قرار است سکوهای جدیدی ساخته شود، ولی مشخص نیست ترمیم چمن این ورزشگاه را چه کسی باید به عهده بگیرد؟

به مالک نساجی که از معدود باشگاه‌های خصوصی حاضر در لیگ برتر است، پیشنهاد شده که چمن وطنی را نوسازی کند، ولی مالکیت این ورزشگاه با وزارت ورزش است و این سؤال بوجود می‌آید که هزینه این چمن جدید را چه کسی باید پرداخت کند؟ این تنها درباره باشگاه‌های خصوصی صدق نمی‌کند و موضوع هزینه ساخت یا نگهداری ورزشگاه‌های دیگر تیم‌های لیگ برتر هم محل ابهام است. چند سال قبل، وقتی ورزشگاه نقش جهان اصفهان در فاز توسعه متوقف شده و بلااستفاده بود به یکی از مدیران سپاهان پیشنهاد شد که باشگاه با توجه به بنیه مالی‌اش ورزشگاهی خصوصی بسازد، ولی او معتقد بود که این مسئولیت به عهده شهرداری یا نهادهای دولتی است. این تفکر در بین اکثر مدیران فوتبال وجود دارد و در لیگ برتر فقط باشگاه‌های متمولی مثل فولاد خوزستان، گل‌گهر سیرجان و مس رفسنجان سراغ ساخت ورزشگاه خصوصی رفته‌اند. هزینه نگهداری و تجهیز ورزشگاه‌ها تنها یکی از پیچیدگی‌های اقتصاد گره خورده فوتبال ایران است. باشگاه‌های ایرانی برخلاف باشگاه‌های حرفه‌ای معمول نه راه‌های درآمدزایی تعریف‌ شده‌ای دارند، نه بودجه‌ای برای توسعه زیرساخت‌ها تعریف می‌شود. مشخص نیست تبلیغات، بلیت‌فروشی یا پخش تلویزیونی چه سهمی در بودجه باشگاه‌ها دارد و بدون کمک‌های ارگان‌های مختلف ادامه حیات آنها تقریباً غیرممکن است. پولی که به باشگاه می‌رسد عموماً صرف پرداخت دستمزدها یا بدهی‌ها می‌شود و تجهیز ورزشگاه و ترمیم و زه‌کشی چمن اولویت آخر است.

پس راه چاره چیست؟ این سیکل معیوب کجا متوقف می‌شود؟ مشکلات مالی اکثر تیم‌های لیگ برتر را می‌دانیم، ولی سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال هم در این باره مسئولیت مشخصی دارند و برای جلوگیری از افت کیفیت مسابقات هر وقت که لازم است باید وارد عمل شوند. با تأکید کنفدراسیون فوتبال آسیا، باشگاه‌ها تحت شرایط خاصی می‌توانند در لیگ برتر حاضر شوند. پرداخت بدهی‌های قبلی و داشتن ورزشگاه استاندارد از بدیهیات است و این پیش‌شرط‌ها با هدف بالا رفتن کیفیت مسابقات در نظر گرفته شده است، ولی با بی‌تفاوتی سازمان لیگ این شروط اولیه هیچ‌وقت جدی گرفته نشده تا لیگ حرفه‌ای بعد از گذشت بیست دوره هنوز گرفتار چنین موضوعات پیش پا افتاده‌ای باشد. اعطای مجوز حرفه‌ای که شرط حضور در لیگ برتر است در اختیار سازمان لیگ قرار داده شده و آنها می‌توانند جلوی حضور یک تیم در لیگ برتر را بگیرند یا در صورت استاندارد نبودن ورزشگاه، آنها را مجبور به بازی در ورزشگاه دیگری کنند.

این سختگیری‌ها باشگاه‌های لیگ برتری را ملزم می‌کند که سراغ تأمین حداقل‌ها از جمله چمن باکیفیت بروند. با چشم‌پوشی از این مشکلات، ممکن است مسابقات به هر طریقی برگزار و جدول بازی‌ها پر شود، ولی دیگر نمی‌توان اسم آن را لیگ حرفه‌ای گذاشت.

 

سوژه

شهاب اخلاقی   

 

همین چند هفته پیش بود که صداوسیما با کلی تبلیغ و سروصدا اعلام کرد بیشتر شبکه‌هایش را HD خواهد کرد. کیفیتی که سال‌هاست در اکثر کشورهای دنیا مورد استفاده قرار گرفته و تلویزیون ایران تازه موفق شد نیمی از شبکه‌های اصلی‌اش را به این تکنولوژی که دیگر دارد جای خودش را به کیفیت 4K و حتی 8K می‌دهد، تبدیل کند.

از همان ابتدای این تغییر که در ۹/۹/۹۹ رخ داد، خیلی‌ها اعتراض کردند که عوض شدن سیستم کدک تصویر باعث شده تا سه شبکه‌ای که قبلاً هم به صورت HD قابل دریافت بود را دیگر روی دستگاه‌های گیرنده‌شان نگیرند و تازه وضعیت برای‌شان بدتر هم شده.

اما هرچه بود تلویزیون ایران موفق شده بود دست‌کم در مراکز استان‌ها روی تلویزیون‌های جدید کیفیت دلپذیر HD را به مخاطبان عرضه کند.

مشکل کار اما این بود که صداوسیما هنوز نتوانسته حتی تمام دوربین‌های مستقر در استودیوهای پایتخت را هم به چنین کیفیتی ارتقا دهد و به طور مثال شبکه دو، به عنوان اولین شبکه تلویزیونی ایران همچنان با کیفیت SD پخش می‌شود و دوربین‌های استودیوهای مستقر در خیابان الوند (اولین ایستگاه تلویزیونی ایران) همچنان قدیمی هستند و اصلاً توانایی تصویربرداری با کیفیت بالاتر را ندارند. این مشکل وقتی عمیق‌تر می‌شود که بدانیم اوضاع در مراکز استان‌ها هم از همین قرار است و حالا با بالا رفتن کیفیت تصویر شبکه‌های سه و ورزش اوضاع برای پخش فوتبال‌ها بدتر هم شده است!

نمونه‌اش بازی روز گذشته در قائمشهر بین نساجی و پرسپولیس. دوربین‌های مرکز قائمشهر همچنان قدیمی هستند و تصاویر را به صورت SD به تهران مخابره می‌کنند و شبکه سه مجبور است آنها را تبدیل به HD کند. در این فرآیند تصویری که به دست مخاطبان این شبکه می‌رسد حتی از همان SD سابق هم بدتر است چون فرآیند تبدیل (کانورت کردن) عملاً کیفیت را پایین‌تر هم می‌آورد و مخاطب حس می‌کند با تصاویری طرف است که انگار توسط موبایل‌های رده پایین ضبط شده‌اند. در واقع امروزه حتی تصاویر دوربین‌های موبایل گرانقیمت هم تصاویر بهتری از بسیاری از دوربین‌های صداوسیما در شهرستان‌ها ضبط می‌کنند و همین باعث می‌شود مخاطب علی‌رغم دریافت تصویر اچ‌ دی، کیفیتی به مراتب پایین‌تر از ‍‍۱۰سال قبل دریافت کند.

این مشکل تا پیش از این در شبکه ورزش هم وجود داشت. (هنوز هم تصاویر SD شبکه ورزش همین مشکل را دارد) فوتبال‌های خارجی با کیفیت بالا از روی ماهواره دریافت می‌شد اما بعد از کانورت شدن به حالت اس‌ دی، با پایین‌ترین کیفیت دست مخاطبان می‌رسید.

جالب اینجاست که اینگونه تصاویر روی تلویزیون‌های قدیمی و حتی لامپی کیفیت بهتری دارد و این تلویزیون‌ها با توجه به داشتن پیکسل‌های کمتر، ضعف تصویربرداری را کمتر به مخاطب القا می‌کنند.

خلاصه اینکه جدای زمین بد کیفیت ورزشگاه وطنی در بازی دیروز که بیشتر شبیه به باتلاق به نظر می‌رسید، ضعف دوربین‌های مستقر در ورزشگاه و فرآیند تبدیل کیفیت‌شان باعث شد تا بینند‌ه‌های تلویزیون احساس کنند دارند یک بازی کلاسیک از ۳ دهه قبل را تماشا می‌کنند!

 

یادداشت

فرشاد کاس‌نژاد   @Farshadcasnejad

 

راه ندادن دوربین‌های صدا و سیما به ورزشگاه تصمیم تازه‌ای نیست. بارها باشگاه‌ها ادعا کرده‌اند که در مقابل انحصار تلویزیون و پرداخت نکردن حق پخش تلویزیونی، دوربین‌ها را به ورزشگاه‌ها راه نمی‌دهند اما همیشه قدرت اجرای این ادعا وجود ندارد و تمام ادعاهای باشگاه‌ها در حد حرف باقی می‌ماند و مدیران به دلیل گرایش به چند دقیقه مصاحبه در تلویزیون و ساختار دولتی باشگاه‌ها قدمی بیشتر از این ادعاها برنداشته‌اند.

این‌بار اما مالک مشترک دو باشگاه تراکتور و ماشین‌سازی با قدرتی که ناشی از تمول است، توانست این تصمیم را اجرایی کند‌ و دوربین‌های صدا و سیما را در بازی ماشین‌سازی - نفت مسجدسلیمان به ورزشگاه راه ندهد. البته اعتراض نه به پرداخت نشدن حق پخش تلویزیونی، بلکه به دلیل مصاحبه علیرضا منصوریان، سرمربی برکنار شده باشگاه تراکتور است که فرصتی طولانی برای انتقاد از مالک باشگاه تراکتور داشت و برنامه فوتبال برتر فرصت برابر را به طرف مقابل آن بحث نداد. بگذریم از اینکه این نیز مثال دیگری برای اثبات مالکیت مشترک بر باشگاه‌هاست؛ از تراکتور و ماشین تا مالکیت مشترک استقلال و پرسپولیس.

فارغ از این حرف‌ها آنچه حیرت‌آور است، برخورد دیروز مجری برنامه فوتبال برتر با این تصمیم باشگاه ماشین‌سازی است. محمدرضا احمدی طلبکارانه انتقاد می‌کرد که چرا باشگاه ماشین‌سازی در ورزشگاه اختصاصی خود ورود دوربین‌ها به ورزشگاه را ممنوع کرده است. 

صدا و سیمایی که از پرداخت حق پخش مسابقات ورزشی سر باز می‌زند و حقوق باشگاه‌ها را علنی و واضح زیر پا می‌گذارد، حالا خود را مطالبه کننده حقوق تماشاگران جا می‌زند و منتقد باشگاهی است که نخواسته بازی‌اش از تلویزیون پخش شود. 

عجیب است که احمدی به عنوان یک مجری و گزارشگر ورزشی به بدیهیات در این جدل قدیمی فوتبال توجه ندارد و فقط می‌خواهد از موضع رسمی رسانه‌اش اظهارنظر کند و همزمان با کلیدواژه مردم، همواره خود را طرف مردم جلوه می‌دهد. در روز فینال لیگ قهرمانان آسیا نیز محمدرضا احمدی همین نقش را بازی کرد و با طرح اتهامات علیه کنفدراسیون فوتبال آسیا حق را به رسانه خودش می‌داد که در پرداخت نکردن حقوق ورزش شهره است. 

کوشش احمدی البته به تغییر برداشت مخاطب کمکی نمی‌کند و او هر بار فقط خود را خسته می‌کند و وقت خودش را می‌گیرد. احمدی در روز بازی پرسپولیس - اولسان اصرار داشت که از موضع رسانه‌اش دفاع کند. 

او این کار را ناشیانه هم انجام می‌دهد و بیشتر به باورناپذیر بودن ادعاها کمک می‌کند و از این منظر شاید کار مفیدی انجام می‌دهد، بدون آنکه خودش بخواهد. مثل دیروز که در گفت‌و‌گو با سهیل مهدی از سازمان لیگ همدل شده بودند تا تصمیم باشگاه ماشین‌سازی را غیرمنطقی جلوه دهند و عجبا که سهیل مهدی از نهادی که باید سخت‌ترین کارها را برای دریافت حقوق فوتبال از صدا و سیما انجام دهد، مشغول تأیید موضع صدا و سیما بود. 

طنزآمیز است که باشگاه‌ها سال‌ها است منتظرند فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ پیگیر حقوق‌شان از صدا و سیما باشند.